Monday, October 13, 2008

ΜΕ ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΛΕΦΤΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ

Τεράστια αγαλλίαση σημειώθηκε από τραπεζίτες, χρηματιστές και παντός είδους υψηλούς κεφαλαιούχους με την ‘ πρωτιά της Ευρώπης ’ να πάρει τα τεράστια κεφάλαια που εδώ και τουλάχιστον 3 χρόνια πανευρωπαϊκά ( και παγκοσμίως ) στερούν και απομυζούν από τον Λαό, λέγοντας του ότι τα ταμεία είναι άδεια και ότι δεν υπάρχουν χρήματα για τίποτα ( ούτε για συντάξεις, ούτε για αρωγή, ούτε για περίθαλψη, ούτε για εκπαίδευση ) και να τα δώσει στους ελαφρά τη καρδία ‘πειραματιζόμενους’ τραπεζίτες οι οποίοι θεωρητικά ‘ κακοδιαχειρίσθηκαν’ και στην ουσία υπεξαίρεσαν / έφαγαν τα κεφάλαια που είχαν μαζέψει από τον Λαό ( μέσω δανείων, καταθέσεων, μικροεπενδύσεων, κατασχέσεων, μέχρι και από τις προμήθειες των εκατομμυρίων χιλιάδων συναλλαγών που λαβαίνουν χώρα καθημερινά στην Ευρώπη ).

Ξαφνικά, όταν οι τράπεζες το απαίτησαν, οι αρχές του Νεοφιλελευθερισμού τις οποίες μέχρι τώρα εκθείαζαν και θεωρούσαν ιερές και απαραβίαστες ( και άρα το Κράτος δεν επενέβαινε στην πορεία της οικονομίας αφήνοντας τον Λαό να μαραζώνει και να κατακλέβεται από τις κατάφωρες τοκογλυφικές παρανομίες των τραπεζών ) καταπατήθηκαν άμεσα και απροκάλυπτα : αντί να αφήσουν την οικονομία να ‘αυτορυθμιστεί’ όπως έλεγαν στον Λαό όταν ο Λαός ζητούσε και ζητάει το Κράτος να επέμβει υπέρ αυτού, οι κυβερνήσεις έσπευσαν να δώσουν ‘ πακτωλό’ χρημάτων που μέχρι τώρα έλεγαν ότι δεν υπήρχαν για τίποτα και σίγουρα όχι για ρύθμιση της οικονομίας από το Κράτος και μάλιστα χωρίς καμία εγγύηση ή κέρδος για τον ίδιο τον Λαό.

Τα δάνεια του Λαού δεν έχουν κανένα δίχτυ ασφάλειας όπως έχουν τα δάνεια που παίρνουν οι τράπεζες. Ο κάθε Πολίτης και η περιουσία του είναι ακόμα σε κίνδυνο, οι τράπεζες δήλωσαν ότι θέλουν να βγάλουν κέρδος από την κρίση και το Κράτος σαφέστατα δεν έχει καθόλου δηλώσει ότι θα κάνει ο,τιδήποτε για να ρυθμίσει την οικονομία σε οποιοδήποτε άλλο επίπεδο εκτός από την εξασφάλιση της τράπεζας.

Η τράπεζα δήλωσε ότι θέλει να βγάλει κέρδος και αυτό σημαίνει τα εξής :

1. στυγνές διαμορφώσεις των δόσεων των δανείων έτσι ώστε να γίνουν αβάσταχτες από κάθε νοικοκυριό.
2. ακατάσχετες κατασχέσεις ( αφού το Κράτος δεν εγγυάται ούτε προστατεύει έναν Πολίτη που πέφτει έξω λόγω της οικονομικής κρίσης ).
3. απαιτήσεις από το Κράτος για προνόμια και επιχορηγήσεις επιπλέον του πακτωλού χρημάτων που ήδη πρόκειται να δοθεί.
4. εκμετάλλευση μίας οικονομίας που ολοένα και μαραζώνει αφού όλος ο πλούτος που κανονικά ανήκει σε αυτούς που τον παράγουν , δηλαδή στον Λαό, θα διοχετεύεται ακόμα πιο πολύ από ότι σήμερα στις προσωπικές τσέπες αυτών που χρησιμοποιούν τις τράπεζες ως προπετάσματα.


Αυτό το οποίο δήλωσαν όλα τα Κράτη επιβεβαιώνει την πολιτική που διαφαίνεται και διαφαινόταν από τουλάχιστον το 1970 όπου και επιβλήθηκε στον Λαό ( σε διαφορετικές ημερομηνίες / χρονολογίες ανά Κράτος ) η πολιτική της λιτότητας :

Ότι η πολιτική του Νεοφιλελευθερισμού δεν είναι αυτό το οποίο δηλώνει επισήμως ( δηλαδή, να αφεθεί όλη η αγορά ανεξαιρέτως σε όλα τα επίπεδα ελεύθερη, χωρίς έλεγχο ή όρια από το Κράτος, και ο καθένας ανάλογα με την ικανότητα του να προοδεύσει ή όχι σε αυτήν ) αλλά ένας χειρισμός όπου το Κράτος λειτουργεί ακόμα ως Κράτος, ρυθμίζοντας τεχνητά την αγορά υπέρ ενός κοινωνικού συνόλου μόνο που αυτό το κοινωνικό σύνολο δεν είναι ο Λαός αλλά οι τραπεζίτες και αυτοί που αντιπροσωπεύουν οι τράπεζες. Για αυτό και το Κράτος εμπόδισε με νύχια και με δόντια κάθε μέλος του Λαού από το να υπάρξει επιχειρηματικά ανεξάρτητα, από το να μην εκβιάζεται ότι θα χάσει ότι έχει και δεν έχει εάν δεν το καταθέσει στην τράπεζα και να μην μπορεί λόγω των αβάσταχτων φορολογήσεων και υποχρεώσεων του Κράτους που δεν συμπεριλάμβαναν την τάξη των τραπεζιτών και πάνω να επιβιώσει χωρίς δάνειο.

Άρα, ποτέ δεν υπήρξε πραγματικός Νεοφιλελευθερισμός διότι εάν υπήρχε είναι μαθηματικά σίγουρο ότι ελάχιστοι από αυτούς που παρουσιάζονται ως πετυχημένοι μεγαλοεπιχειρηματίες θα μπορούσαν να αντεπεξέλθουν πραγματικά ενάντια στους πραγματικούς επιχειρηματίες του Λαού που παρ’ όλη την εχθρική πολιτική εξολόθρευσης από το Κράτος κατορθώνουν να επιβιώνουν.

Αυτό το οποίο υπάρχει και ανέκαθεν υπήρχε είναι επιρροή του Κράτους επί της οικονομίας είτε υπέρ των μεγάλων κεφαλαιούχων είτε υπέρ του Λαού. Ιστορικά σχεδόν ποτέ ασχέτως ονομάτων / πολιτευμάτων δεν υπήρξε ρύθμιση της οικονομίας από το Κράτος υπέρ του Λαού, και όταν υπήρξε δεν κράτησε παραπάνω από ένα ή δύο χρόνια.

Συνεπώς, η ανακούφιση που διατυμπανίζουν ότι πέτυχε η Ευρώπη ως προς την διεθνή κρίση είναι απλώς ο τρόπος επικοινωνιακής παρουσίασης της τεράστιας διεθνούς ληστείας των Λαών απανταχού η οποία όπως ξεκάθαρα λένε όχι μόνο δεν τελείωσε αλλά θα συνεχισθεί με υψηλά επιτόκια, πληθωρισμό, πείνα που θα αποσπά συνεχώς κεφάλαια από τον λαό για να τα διοχετεύει στις τράπεζες βάση του σχεδίου του Γκόρντον Μπράουν για τα κρατικά ταμεία στήριξης τραπεζών.

Η πραγματική συμπεριφορά και αίσθηση ενός Κράτους υπέρ του Πολίτη είναι κάτι που θα περιγράψουμε και παρουσιάσουμε ως πλήρως βιώσιμο σχέδιο από οικονομική και οργανωτική άποψη στο τέλος αυτής της εβδομάδας στο editorial του Human Support Services.

No comments: